Music: J. Nijland
Lyrics: J. Nijland (English) and D. Cohen (Dutch and Latin) *
—————-
Icareo modo tendo ad caelum
Ne moneas, non audiam,
Nam dulce me manet praemium
Nunc jam ventis dedi pennas ad alta,
Quas non sentiens dissolvi in sole
Veni vidi vici volans
Dum in Aegaeas cado undas
Daedaleo modo video pericla
Cur vitae viae paviuntur
Pavoris pavimento
Nunc timoris frigore stupefacta
Non iam invenio exitum, errabo
Semper in quem ipsa feci
Magno Minois labyrintho
Fines nos liberos formant
Adhuc juvenes nos admonent
Ne modum hominum excedamus
Ne viam rectam perdas
Tu cave!
Qui Ulixis modo temptat
Refugere illecebras
Semper abdicare sustinet?
Horatii verbis agamus vitam
‘Aurea mediocritate’
Transgredienda nonnumquam
Ne priveris vitandis vitiis vita
—————-
Like Icarus I ascend to fly higher
Advice is there to be ignored,
The sweetness calls the high award
So there I go, as my wings reach the sky high
I don’t feel them melting in the sun, and overjoyed I feel I won
But then I fall into the Aegean Sea
Like Daedalus I can see all the danger
I try to warn for, come what may, the perils paving every way
In my fear, I will freeze and hold back too
So the storyline will silence, but it won’t repress the violence
Now my life is smaller than could ever be
Boundaries are meant to define us
When we grow into adults and they will remind us
Of where not to go and assign us
To keep a balance and not go astray
Ulysses way, tie yourself, no temptation
Might be effective for a while, but can you hold on to denial.
So find your way, tightrope walking through your life Aurea mediocritas is fine, but sometimes please do cross the line
Just a little bit, to make it yours, less mine
——————–
Zoals Icarus reik ik naar de hemel
Waarschuw me niet, ik zal niet luisteren
Want een fraaie beloning wacht op mij
En nu ben ik opgestegen naar de hoogte op vleugels
Die ik in de zon niet uiteen voel vallen Veni vidi vici in mijn vlucht
Totdat ik in de Aegeïsche golven stort
Zoals Daedalus zie ik gevaren
Waarom worden de wegen van het leven
Geplaveid met het plaveisel van de vrees?
En nu, door de kou van de angst verlamd
Zie ik de uitgang niet meer
En zal ik altijd dwalen in wat ik zelf schiep
Het grote labyrinth van Minos
Grenzen vormen ons als kinderen
En als volwassenen herinneren ze ons er nog aan
De menselijke maat niet te overstijgen
Pas op dat je de juiste weg niet verliest!
Wie als Odysseus probeert
Weg te vluchten van verleidingen
Zal die het ontzeggen altijd weten vol te houden?
Laat ons leven met de woorden van Horatius
En wel door af en toe de gulden middenweg te overstijgen
Zodat je je niet juist door het vermijden van fouten
Berooft van het leven
*Most of the lyrics are loosely translated from English to Dutch and to Latin.
