RECENSIES A JAZZ TRIBUTE TO ABBA
“De muziek van ABBA is de sound van Judith Nijlands jeugd. De jazz-zangeres kwam op het stoutmoedige idee twaalf hits van het Zweedse kwartet te verjazzen. Een riskante onderneming, want iedereen kent de nummers in de iconische originele uitvoeringen. Dat A Jazz Tribute to ABBA als album steengoed is geworden, komt door de zorgvuldige, professionele en creatieve manier waarop Nijland en haar band de nummers hebben gearrangeerd.
Naast haar vaste mannen toetsenist Danny van Kessel, bassist Pieter Althuis en slagwerker Arie den Boer nodigen Judith tenorist Yuri Honing, trompettist Teus Nobel, pedal steel gitarist Harm van Sleen en violiste Myrthe van de Weetering voor een gastrol. Zij kruiden enkele in de basisopstelling toch al lekker klinkende stukken met hun solo’s. Maar de elegante alt van Judith voert de boventoon. ABBA-liedjes moeten het hebben van de direct herkenbare melodieën en daar komt Nijland niet aan. Ze paste alleen hier en daar teksten een beetje aan.
De jazz zit hem in het durven swingen of een latinritme gebruiken bij nummers die oorspronkelijk totaal anders klonken. I Have A Dream, Gimme! Gimme! Gimme! en Dancing Queen kregen in de versie van Nijland een sambafeel. Up tempo songfestivalnummer Waterloo is getransformeerd tot een jazzballad. Voulez-Vous zingt Judith als blues in een puntgave Franse vertaling. Het wonderlijke is dat je bij beluistering van de plaat vergeet hoe Agnetha en Anni-Frid de songs zongen en geen moment de, vaak bombastische, arrangementen van Benny en Björn mist.
Jazzflits, Hans Invernizzi
It has taken me 40 years to appreciate ABBA. Coming of age in the 1970s, I was opposed to Disco and Disco-related music. The music, of course, didn’t give the least damn what I though and still permeated my delicate musical psyche to the point that it became an integral part of my young adulthood. How ABBA would translate into the language of jazz might be best not considered. However, Dutch vocalist Judith Nijland had no such compunction, arranging a dozen of ABBAs songs into this tidy, well-programmed package. Using a standard acoustic jazz ensemble, Nijland ably transforms the ABBA songbook. This could have been one of those ambitious projects that so often go so wrong. But Nijland pulls it off, making “Waterloo,” “Head Over Heels,” and “Dancing Queen” sound fresh and new. Danny van Kessel proves the ideal catalyst to Nijland overt musicality. His playing is sparkling and sharp, directing the course for Nijland. Those of you, who are of a “certain age” enjoy this!
All About Jazz, C. Michael Bailey
ABBA muziek op weg naar een nieuwe muziekwereld.
” Jazzmusici staan continu voor een lastige opgave om hun muziek aan de man / vrouw te brengen in een markt die niet bepaald overloopt van enthousiasme voor deze muziek. Het sluiten van Radio 6 en het bij voortduring afnemen van locaties waar jazz live wordt gespeeld zijn niet bepaald tekenen van een groeimarkt, economisch gezien. Veel musici zien zich dan genoodzaakt om tegen heug en meug een handreiking naar de commercie te maken zonder dat ze hun muzikale identiteit verliezen.
De nieuwe productie van het Judith Nijland en haar band laat zien dat het hand in hand laten gaan van jazz en een commerciëel jasje, mits inventief aangepakt, elkaar kan versterken en juist een verrijking en uitbreiding van het jazzidioom kan opleveren.
Om een jazzy aanpak toe te passen op de popmeesterwerkjes van Björn Ulvaeus en Benny Andersson is een prima zet. Maar om dat te vertalen naar een moderne jazzvorm die ook bij het publiek goed ligt is makkelijker gezegd dan gedaan.
Judith Nijland en haar band met muzikale gasten zijn daar uitstekend in geslaagd. Als luisteraar word je bij elk stuk verrast door de melodische en tekstuele aanpak. Vooral dat laatste is lastig omdat uiteindelijk de tekst in hoge mate bepaalt in welke ritmische vorm je een stuk moet gieten. Maar ook de arrangementen en orkestratie zijn buitengewoon origineel en vervelen geen moment.
Een hoogstandje is bijvoorbeeld de Songfestivalkraker Waterloo die in een zodanig aparte harmonische- en ritmische aanpak is gegoten dat de facto een nieuwe compositie is ontstaan. Overigens mooi omlijst door saxofonist Yuri Honing.
Datzelfde geldt voor één van de grootste Abba hits: Dancing Queen. Met rhythm changes op een samba groove en strak trompetwerk van Teus Nobel ontstaat een nieuwe melodie die toch herkenbaar blijft zonder enige concessie te doen.
Of Thank You For The Music waarbij een couplet van het origineel wordt getransformeerd naar een rubato verse om vervolgens uit te monden in een lekker topswingend stuk.
Een originele orkestratie is ook toegepast bij Voulez-Vous, dat op een Pink Martini- achtige wijze wordt geopend met gestreken bas, bassdrum beat en een pedal steel guitar. Je moet er maar opkomen.
Kortom, geen muzikaal middel is onbeproefd gelaten om het werk van Björn en Benny op deze zeer muzikale wijze te vertolken.
Mocht er een vervolg komen, dan zou ik sterk pleiten voor de relatief onbekende compositie Elaine die ik persoonlijk als de beste compositie van het duo B&B beschouw.
Chapeau voor deze zeer muzikale en originele productie !”
Bob van Eekhout, jazz-recensent
“Eerbetonen hebben in het beste geval tot gevolg dat de luisteraar het werk, waar eer aan wordt betoond, op een nieuwe manier leert kennen, en daardoor waardering krijgt voor de artiest die het eerbetoon heeft gemaakt en interesse opvat voor diens eigen werk. Jazzmusici die eer betonen aan rock- en popmuzikanten kunnen met wat ongelukkige resultaten komen (neem Pat Boone’s ‘In A Metal Mood: No More Mr. Nice Guy’), maar ook glorieus slagen (zoals Paul Anka met spetterende big band-arrangementen op ‘Rock Swings’).
Op ‘A Jazz Tribute To ABBA’ heeft de alt Judith Nijland meer en minder bekende ABBA-nummers ontdaan van hun elektrische, bombastische arrangementen en ze binnen een relatief geijkt jazz-idioom opnieuw vormgegeven. Erg geslaagd aan het eerbetoon is de wijze waarop ze verschillende nummers op verfrissende wijze nieuw leven inblaast: ‘Summer Night City’ wordt mede dankzij het bugelspel van Teus Nobel en de lage zang van Nijland een verrukkelijk ontspannen nummer, en samen met saxofonist Yuri Honing maakt de zangeres van ‘Waterloo’ een fraaie jazzballade. Sommige stukken zijn zelfs, om met wijlen Gerrit Komrij te spreken, onherstelbaar verbeterd: ‘Thank You For The Music’ is zo goed gearrangeerd dat het eerder klinkt alsof ABBA een nummer van Judith Nijland heeft overgenomen dan omgekeerd.
De gouden hand van Nijland en haar arrangeurs heeft niet bij ieder stuk gewerkt, want de erg rustige vormgeving van ‘Dancing Queen’ vloekt met de boodschap van de tekst, en ook ‘Gimme, Gimme, Gimme’ kan zonder de opzwepende beat van het origineel niet overleven. Daar staat tegenover dat Judith Nijland’ uitgekiende vermogen tot interpretatie en het rake spel van haar band de plaat niet overal even geslaagd, maar niettemin steeds interessant houden en niet alleen nieuw licht werpen op het oeuvre van ABBA, maar ook doen uitzien naar verder werk van Judith Nijland zelf.”
David Cohen, Jazzenzo Magazine
